بسیار می شد که مردم ، کودکان نوزاد خود را می آوردند تا پیغمبر عزیز اسلام حضرت محمد ( ص ) بر ایشان تبرّک یا نامگذاری کند . معمولاً پیغمبر ( ص ) کودکان را می گرفت و برای خوشحالی خانواده‏اش بچه را روی دامن خود می نشاند . و گاه می‎شد که بچه لباس پیغمبر ( ص ) را تر می کرد و کسانی که می دیدند ، از شرمندگی فریاد می زدند و می دویدند که بچه را بگیرند . پیغمبر ( ص ) می گفت : « بچه را نارحت نکنید عیبی ندارد » سپس با گشاده‎روئی تمام بچه را در آغوش نگه می‏داشت و بعد از دعا و نامگذاری ، به پدر و مادرش می داد ، و آن خانواده را خوشحال روانه می کرد . آن وقت از آنجا برمی‏خاست و لباس و بدن مبارکش را تطهیر می فرمود .

قصّه های معصوم اول

حضرت محمد مصطفی ( ص )

سال فیل سالی است که ابرهه با فیل سواران به شهر مکه لشکر کشید و لشکرش با سنگباران ابابیل نابود شد . چون این واقعه نمونه ای از شگفتی و اعجاز بود ، مردم عربستان پس از آن ، حسابِ سالشماری گذشته را کنار گذاشتند و آن سال را عام الفیل نامیدند و سر آغاز تاریخ جدید شمردند .

سال هشتم « عام الفیل » بود ، یعنی چهل و پنج سال پیش از شروع تاریخ هجری . نزدیک ایام حج بود .

صبح آن روز نزدیک دیوار کعبه حصیری گسترده بودند . عبدالمطلب – بزرگ قریش و خاندان هاشم – در گوشه ای از آن بساط بر مسند ریاست نشسته بود و سران قبیله در حضور او جلسۀ سازمان « رَفاده » را تشکیل داده بودند .

ادارۀ مکه در ایام حج کار دشواری بود . شهر مکه علاوه بر یک مجلس شورا به نام « دارالندوه » ، دارای نه سازمان بزرگ بود . هر یک از این سازمان ها قسمتی از کارهای شهر را انجام می داد . مسئولیت دو تا از این سازمانها به نام « رفاده » و « سِقایه » با عبدالمطلب بود .